«Վարդապե՛տ, ի՞նչ պետք է անեմ, որ հավիտենական կյանքը ժառանգեմ»: Եվ Նա նրան ասաց. «Օրենքում ի՞նչ է գրված, ինչպե՞ս ես ընթերցում»:

Բազմաթիվ դեղերի, տարբեր թույներ պարունակող սննդամթերքների, պատերազմների և ահաբեկչությունների, ինչպես նաև մահվան հանգեցնող բազմաթիվ այլ միջոցներով կրճատվում է մարդկության քանակը, բայց դա էլ դեռ բավարար չի համարվում, որովհետև մարդիկ ամուսնանում են, երեխաներ ծնում, մարդկությունը բնական աճ է ունենում, որի դեմը հիշյալ հանցախումբը նույնիսկ ընտանիքի պլանավորմամբ, հակաբեղմնավորիչներով և աբորտներով չի կարողանում առնել:

Մարդիկ հյուլե են տիեզերքի անսահմանության մեջ, իսկ մեր ապրած կյանքը` ոչ լրիվ ակնթարթ հավիտենականության անհունում։ Բայց զարմանալին էլ այդ է, որ նման արարածը կարողանում է իր հետևից երբեմն կյանքի այնպիսի հետագիծ թողնել, որ դարերի ամենակուլ փոշին անզոր է լինում այն ծածկելու, և եկող սերունդները հիանում, ընդօրինակում ու սովորում են նրանից։

Ո՞վ է իմաստուն և խելացի մարդը: Այս հարցին տարբեր մարդիկ տարբեր ձևով են պատասխանում: Ոմանք, օրինակ իմաստուն են կոչում նրանց, ովքեր լավ գիտեն ինչպես կարելի է շատ փող աշխատել և հարստանալ, կամ նրանց, ովքեր կարողացան իշխանության հասնել, կամ ով ձեռք բերեց ճանաչում և փառք, կամ նա, ով կարողանում է իր հաճույքի համար գեղեցիկ կյանք ապրել:

Պոլսո Հայոց պատրիարքի տեղապահ Գարեգին արքեպիսկոպոս Բեքչյանը, որ ժամանակավորապես Գերմանիայում է, հայտարարել է, որ պատրիարքի ընտրության հարցով անձամբ հանդիպում կունենա Ստամբուլի նահանգապետի հետ:

Ադամի անկումից հետո, երբ Աստծո արարած մարդը մահկանացու դարձավ, այդ օրվանից մահվան հեռանկարը երկրի վրա ապրող մարդկանց ողջ կյանքի անբաժան ուղեկիցը եղավ: Ըստ ավանդության, իր անկումից հետո Ադամը հարյուր տարի սուգ պահեց՝ կորուսյալ Դրախտի առջև անդադար աղոթելով:

Եվ տեսա, որ ծովից մի գազան էր ելնում. նա ուներ յոթ գլուխ և տասը եղջյուր. նրա եղջյուրների վրա կար տասը խույր, իսկ նրա գլուխների վրա՝ հայհոյալից մի անուն: Հրեշտակն ինձ ասաց. «Ինչու՞ զարմացար, ես քեզ կասեմ իմաստը կնոջ և այդ գազանի, որը կրում է նրան, և որն ունի յոթ գլուխ և տասը եղջյուր» (Հայտն. 13. 1, 17. 7):

Քրիստոնեական ամենագլխավոր առաքինություններից մեկը խոնարհությունն է: Սովորե՛ք Ինձնից, որովհետև հեզ եմ և խոնարհ սրտով, ասում է մեզ Քրիստոսն Ինքը: Այստեղից հետևում է, որ Քրիստոսն է խոնարհության ՈՒսուցիչը:

Քանի որ մարդկությունը մեղքով է վարակված, ապա այդ ներքին ապականությունը մարմնի հիվանդություններով է արտահայտվում։ Սակայն արդի ժամանակներում, երբ մարդը դարձել է ավելի նյութապաշտ, քան աստվածապաշտ, բնական է, որ իր հիվանդությունների համար առաջին հերթին դիմում է բժշկի ու դեղորայքի:

Ստությամբ խոսեց մարդը մարդու հետ, սրտերը հաղորդակցվեցին նենգ շրթունքներով (Սաղմ.11.3):